_بازیگری
را دوست دارید؟
_معلوم است که دوست دارم. من هیچ موقع چیز دیگری یاد نگرفتم. تمام عمرم بازیگری کردم و به مسافرت رفتم، به مسافرت رفتم و بازیگری کردم.
"بابا شکسپیر" نام اثر جدید "املین وینتربوتوم" است که در "تئاتر آرکولا" لندن روی صحنه رفته است. این نمایش در چادر برگزار می شود و دقیقا فضای تکیه های مراسم های مذهبی در ایران را دارد. داستان این نمایش روایت کننده ی یک خانواده انگلیسی است که به کار بازیگری مشغول هستند و با مسافرت کردن به نواحی مختلف دنیا، به اجرای نمایش های گوناگون می پردازند. دختر این خانواده که از زمان کودکی چیزی جز مسافرت و بازیگری را تجربه نکرده است، حالا در سنین جوانی و در این سفر با مرد هندی زیبایی مواجه می شود و زندگی اش بر اساس این برخورد و داستان عشقی که اتفاق می افتد، دچار تحولات بزرگی می گردد. از طرف دیگر به دلیل اینکه این دختر فقط در تئاتر کار کرده از توانایی بازیگری فوق العاده ای برخوردار است ولی دختر بازیگر دیگری که در صنعت بالیوود سرشناس و مشهور است و بازیگری را جز اسم، چیزی از آن نمی داند، ضلع سوم این مثلث عشقی را کامل می کند.
این دختر جوان بازیگر روی صحنه، در پاسخ به سوال مرد هندی که از می پرسد: بازیگری را دوست دارید؟ می گوید: معلوم است که دوست دارم. من هیچ موقع چیز دیگری یاد نگرفتم. تمام عمرم بازیگری کردم و به مسافرت رفتم، به مسافرت رفتم و بازیگری کردم.
با این که از هوای گرم و شرجی هند در طول اجرا خبری نیست و اتفاقا در مقابل آن، سرما و باران لندن است که بر اجرا حاکم است، اما نحوه فضا سازی صحنه با اشیا و لوازم تزئینی، (که اگر در هر کجای دنیا کسی آنها را ببیند، بلافاصه خواهد گفت که آنها فقط در هند پیدا می شوند)، به تماشاگر طوری تلقین می شود که گویی در یکی از بیابان های گرم هند مشغول تماشای این نمایش است.
استفاده و وجود رنگ های بسیار گرم در طول کل اجرای نمایش، و کاربرد خوب و هوشمندانه از عناصر موجود و ارتباط آنها با فضای تئاتر دوران الیزابت و نمایشنامه های سنگین شکسپیر، مواردی است که به وضوح می توان پی به توانایی این کارگردان در روایت کردن داستان برد.
تلفیق بازیگران انگلیسی با بازیگران هندی و تفاوت کاملا بارز آنها در ادای دیالوگ ها با لهجه و گویش هندی، امری است که در همان دقایق اول اجرا توجه تماشاگر را به خود جلب می کند ولی استفاده ی زیرکانه از این المان ها بر خاص بودن این اجرا از سایر نمایش ها افزوده است.
موسیقی مورد استفاده در این نمایش به طور کلی موسیقی شرقی و در واقع موسیقی هندی است و رقص های بالیوودی بازیگران هندی به همراه این نوع موسیقی ها نمایش را از حالت یکنواختی در می آورد و در بسیاری از دقایق، دلیل اصلی خنده ی تماشاگران است.
کارگردان این نمایش اجازه مخصوص از نویسنده ی این نمایشنامه گرفته است تا هر گونه تغییر و تلفیق را با دست باز بتواند انجام دهد.
طول مدت این نمایش حدود دو ساعت است که با یک استراحت 15 دقیقه ای در وسط اجرا همراه است. پرده ی اول نمایش به دلیل نداشتن افت و خیز زیاد در داستان و نحوه ی ادای دیالوگ ها، کمی از ریتم یکنواخت برخوردار است و حتی در زمانهایی تماشاگر احساس خستگی می کند. اما در مقابل، پرده ی دوم آن از جذابیت های صحنه ای بیشتری برخور دار است، به طوریکه تماشاگر را در طول اجرا با خود همراه دارد.
این نمایش که از تاریخ 17 آوریل اجرای خود را آغاز کرده است، تا روز چهارشنبه دوم می 2012 به کار خود ادامه خواهد داد.
_معلوم است که دوست دارم. من هیچ موقع چیز دیگری یاد نگرفتم. تمام عمرم بازیگری کردم و به مسافرت رفتم، به مسافرت رفتم و بازیگری کردم.
"بابا شکسپیر" نام اثر جدید "املین وینتربوتوم" است که در "تئاتر آرکولا" لندن روی صحنه رفته است. این نمایش در چادر برگزار می شود و دقیقا فضای تکیه های مراسم های مذهبی در ایران را دارد. داستان این نمایش روایت کننده ی یک خانواده انگلیسی است که به کار بازیگری مشغول هستند و با مسافرت کردن به نواحی مختلف دنیا، به اجرای نمایش های گوناگون می پردازند. دختر این خانواده که از زمان کودکی چیزی جز مسافرت و بازیگری را تجربه نکرده است، حالا در سنین جوانی و در این سفر با مرد هندی زیبایی مواجه می شود و زندگی اش بر اساس این برخورد و داستان عشقی که اتفاق می افتد، دچار تحولات بزرگی می گردد. از طرف دیگر به دلیل اینکه این دختر فقط در تئاتر کار کرده از توانایی بازیگری فوق العاده ای برخوردار است ولی دختر بازیگر دیگری که در صنعت بالیوود سرشناس و مشهور است و بازیگری را جز اسم، چیزی از آن نمی داند، ضلع سوم این مثلث عشقی را کامل می کند.
این دختر جوان بازیگر روی صحنه، در پاسخ به سوال مرد هندی که از می پرسد: بازیگری را دوست دارید؟ می گوید: معلوم است که دوست دارم. من هیچ موقع چیز دیگری یاد نگرفتم. تمام عمرم بازیگری کردم و به مسافرت رفتم، به مسافرت رفتم و بازیگری کردم.
با این که از هوای گرم و شرجی هند در طول اجرا خبری نیست و اتفاقا در مقابل آن، سرما و باران لندن است که بر اجرا حاکم است، اما نحوه فضا سازی صحنه با اشیا و لوازم تزئینی، (که اگر در هر کجای دنیا کسی آنها را ببیند، بلافاصه خواهد گفت که آنها فقط در هند پیدا می شوند)، به تماشاگر طوری تلقین می شود که گویی در یکی از بیابان های گرم هند مشغول تماشای این نمایش است.
استفاده و وجود رنگ های بسیار گرم در طول کل اجرای نمایش، و کاربرد خوب و هوشمندانه از عناصر موجود و ارتباط آنها با فضای تئاتر دوران الیزابت و نمایشنامه های سنگین شکسپیر، مواردی است که به وضوح می توان پی به توانایی این کارگردان در روایت کردن داستان برد.
تلفیق بازیگران انگلیسی با بازیگران هندی و تفاوت کاملا بارز آنها در ادای دیالوگ ها با لهجه و گویش هندی، امری است که در همان دقایق اول اجرا توجه تماشاگر را به خود جلب می کند ولی استفاده ی زیرکانه از این المان ها بر خاص بودن این اجرا از سایر نمایش ها افزوده است.
موسیقی مورد استفاده در این نمایش به طور کلی موسیقی شرقی و در واقع موسیقی هندی است و رقص های بالیوودی بازیگران هندی به همراه این نوع موسیقی ها نمایش را از حالت یکنواختی در می آورد و در بسیاری از دقایق، دلیل اصلی خنده ی تماشاگران است.
کارگردان این نمایش اجازه مخصوص از نویسنده ی این نمایشنامه گرفته است تا هر گونه تغییر و تلفیق را با دست باز بتواند انجام دهد.
طول مدت این نمایش حدود دو ساعت است که با یک استراحت 15 دقیقه ای در وسط اجرا همراه است. پرده ی اول نمایش به دلیل نداشتن افت و خیز زیاد در داستان و نحوه ی ادای دیالوگ ها، کمی از ریتم یکنواخت برخوردار است و حتی در زمانهایی تماشاگر احساس خستگی می کند. اما در مقابل، پرده ی دوم آن از جذابیت های صحنه ای بیشتری برخور دار است، به طوریکه تماشاگر را در طول اجرا با خود همراه دارد.
این نمایش که از تاریخ 17 آوریل اجرای خود را آغاز کرده است، تا روز چهارشنبه دوم می 2012 به کار خود ادامه خواهد داد.
No comments:
Post a Comment